ما علاقه مندان به خودرو، از حقايق و اطلاعات جديد در مورد دنياي خودرو استقبال مي كنيم. بسيار عجيب و غريب به نظر مي رسد كه كسي از طرفداران دنياي اتومبيل ها باشد اما مثلا نحوه عملكرد موتور هيچ جذابيتي برايش نداشته باشد. هر چند آنچه كه قرار است در مطلب امروز براتان تعريف كنيم، اطلاعاتي بامزه ترند! به عبارتي هر آنچه را كه در ادامه مي خوانيد، خوراكِ تعريف و يكه تازي در جوار دوستان هستند. پس خواهشمنديم دقتتان را بالا ببريد زيرا كه بعدا نيازمند فشار بر حافظه تان جهت بازگو كردن آنها خواهيد بود.
در شروع خاطرنشان مي كنيم كه ما اين 10 حقيقت را به شكل كاملا درست از حيث اطلاعاتي و آماري برايتان تعريف مي كنيم و قضاوت و علت دلايل و توضيحات بيشتر آن را به خودتان مي سپاريم.
يك نمونه مناسب را در همين جا با همديگر بررسي مي كنيم تا منظور را بهتر برسانيم:
"۷۵ درصد خودروهاي رولزرويسي كه در طول تاريخ توليد شده اند، همچنان در خيابان ها مورد استفاده قرار مي گيرند"
بسيار خوب، اولين چيزي كه به ذهن مي رسد كيفيت فوق العاده بالا و مهندسي دقيق و همچنين ارزشمندي برند رولزرويس است كه تمامي اين دلايل نه تنها صد در صد درست اند، بلكه زبانزد خاص و عام اند. اما از طرفي علت نهان ديگري نيز وجود دارد و آن اين است كه مالكان رولزرويس همواره از خودرويشان استفاده نمي كنند و معمولاً به عنوان خودروي روزمره هيچگاه رانده نمي شود. خلاصه ي اين مقدمه طولاني: ما اينجا با شما از آمار و اطلاعات دقيق صحبت ميكنيم. علت و سبك سنگين كردن و قضاوت و نظر دادن بر عهده شما.
كارل بنز خودرو را اختراع نكرد
برايتان جالب خواهد بود وقتي متوجه شويد كه تاكنون، هرچه درمورد اختراع خودرو شنيده ايد، به نوعي مصادره كردن زحمات فراوان ديگران بوده است! در حقيقت خودرو به معني واقعي آن، يعني وسيله اي كه حركت اش از خودش باشد (در مقايسه با گاري و كالسكه!) ، اولين بار به كمك بخار، توسط نيكلاس جوزف كوگنو، در سال ۱۷۶۹ اختراع شد. از آن مهم تر، همانطور كه بهتر مي دانيد يك خودرو متشكل از اجزاي مختلفي است كه هر يك توسط افراد متفاوتي ابداع شده اند. در كنار همه اين موارد، اين مورد را هم اضافه كنيد كه اولين موتور احتراق داخلي در جهان نيز توسط ژوزف نيپس در سال ۱۸۰۷ اختراع شد.
سوال، پس دقيقا آقاي بنز چه كرد؟ آنچه كه كارل بنز در سال ۱۸۸۶ انجام داد اين بود كه تمامي اختراعات را در كنار يكديگر كمي منسجم تر و به شكل امروزي تر قرار داد و از آن مهمتر براي اولين بار اين اختراع را به ثبت رساند! (يادتان باشد كه اگر اختراعي داشتيد، پيش از هرچيزي ثبت اش كنيد!)
خودرو ها 95% عمرشان را در حالت پارك مي گذرانند
علاقه وافر ما به خودرو ها، تسهيل كردن روند زندگي و روزمرگي، نتيجه شان مي شود ترافيك هاي روزانه اي كه مي بينيد. يك لحظه تصور كنيد و با يك نسبت تناسب ساده در نظر بگيريد كه اگر قرار بود خودروها همواره مورد استفاده قرار مي‌گرفتند نه اينكه ۹۵ درصد طول عمر خودشان را پارك باشند، آن وقت چه اتفاقي براي ترافيك مي افتاد؟
نتيجه‌اي كه مي‌گيريم اين نبايد باشد كه كمتر از خودروها استفاده كنيم. خير قضيه تا همينجاي كار نيز عيب دارد! به طور ميانگين در دنيا، خودرو ها بيشتر از اين كه فرسوده و خراب شوند، با پيري از بين مي روند. نه استفاده زياد. در هر صورت چه بخواهيم چه نخواهيم، اين واقعيت نشان از آن دارد كه در آينده، دنيا ما را محكوم مي‌كند كه به شكل اشتراكي و بهينه تر از خودرو ها استفاده كنيم. بخصوص در كشور ما، علي الخصوص در پايتخت، تك سرنشيني نيازمند پرداخت و فرهنگ سازيِ فراواني دارد.
مخترع كروز كنترل نابينا بود
رلف تيتور با وجود آنكه از سن ۵ سالگي بينايي خود را از دست داد اما همواره يك مخترع پرطرفدار بود. اولين خدمت او پس از فارغ التحصيلي با مدرك مهندسي مكانيك از دانشگاه پنسيلوانيا در مورد روتورهاي توربين بخار استفاده شده در ناوشكن هاي قايقراني نيروي دريايي بود. بعدها او به رئيس بزرگ توليد كننده قطعات خودرو تبديل شد.
داستان اختراع كروز كنترل نيز به مسافرت او با وكيلش برمي گردد. زماني كه آنها با تمركز در حال صحبت و مذاكره در حين سفرشان بودند، كم و زياد شدن سرعت خودرو ظاهرا آنقدري روي مغز آقاي تيتور راه رفت كه پس از آن سفر، روي پديده اي كه امروزه با نام كروز كنترل مي شناسيم شروع به كار كرد و خيلي زود آن را اختراع نمود.
شركت ولوو كمربند ايمنيِ 3 نقطه اي را اختراع كرد
در حقيقت اين مورد موضوعي است كه اكثريت از آن آگاه هستند. اما دو دليل براي ذكر آن در اين ليست وجود دارد. دليل اول اين است كه كمربند ايمني سه نقطه اي، اختراعي بسيار مهم و هوشمندانه بود. در واقع اين موضوع را مي توان تا اين اندازه بسط داد كه يكي از مهمترين اختراعاتِ كل جهانِ خودرو محسوب مي شود.
همين قدر بگوييم كه كمربند هاي سه نقطه اي در ايمنيِ خودروها تحولي را به وجود آوردند تا آنجا كه به طور آماري، هر ۶ ثانيه جان يك نفر را نجات مي دهند. دليل بعدي به نوعي طرفداري شخصي از اين خودروساز است. چرا كه ولوو اين اختراع خود را هيچ گاه ثبت نكرد و در واقع راه را براي ساير خودرو سازان باز گذاشت كه از اين ابداع استفاده كنند. ولوو براي ايمني خودروهاي دنيا خدمت هاي فراوان كرده است!
چرخ ها 3500 سال پيش از ميلاد اختراع شده اند
جالب است بدانيد كه چرخ ها ۳۵۰۰ سال پيش از ميلاد اختراع شده اند. مكان اختراع نيز به محدوده بين النهرين بر مي گردد. اما اين قسمت هيجان انگيز ماجرا نيست. قسمت جالب داستان از اين قرار است كه در واقع هيچ كسي نمي داند كه چرخ ها براي چه اختراع شده بودند.
چرخ ها براي اولين بار در راستاي استفاده در كوزه گري ساخته شدند. سپس بيش از ۳۰۰ سال طول كشيد تا اولين بار بشر آن را در حمل و نقل و ارابه ها بكار ببرد.
ربطي ندارد اما جالب است بدانيد كه بشر سال ها قبل از اختراع چرخ، شمع، فلوت و نوشيدني هاي الكلي را به وجود آورد!
يك خودرو از 30,000 قطعه ساخته شده
اينكه خودرو از 30000 قطعه مختلف ساخته شده خيلي جاي تعجب ندارد و انتظاري غير از آن هم نمي توان داشت. اما اين نكته زماني شگفت انگيز مي شود وقتي تصور كنيم كه 30 هزار عضو چطور منسجم و هماهنگ با هم كار مي كنند! واقعا جاي شگفت دارد وقتي كه همه ما، به محصولي متشكل از اين تعداد جزء مختلف اعتماد كامل مي كنيم و انتظار عملكرد درست از آنها داريم. روز به روز هم خودرو ها قابل اعتماد تر مي شوند.
از اجزاي اصلي نظير موتور ، گيربكس، تعليق و ... فاكتور بگيريد. سپس خواهيد ديد بدون آنها همچنان يك اتومبيل سيستمي بسيار شلوغ و پيچيده است.
يك خودروي معمولي مجموعا به اندازه يك كيلومتر سيم كشي دارد
با گذشت زمان، خودرو ها با پيشرفت شان، بيشتر به سيستم هاي الكتريكي و كامپيوتري وابسته مي شوند. به طور ميانگين يك خودروي معمولي، حدود ۲۵ كيلوگرم تنها سيمِ مسي دارد. دقت كنيد كه داستان خودروهاي لوكس كاملاً متفاوت است و وقتي آنها را بررسي مي كنيم به ارقام چندين برابري مي رسيم. همچنين حساب خودروهاي الكتريكي نيز خودتان بهتر مي دانيد كه كاملا جداست. اين در حالي است كه تا اواخر دهه 40 ميلادي خودرو ها مجموعا ۵۰ تكه سيمِ جدا داشتند كه طول آنها با ارفاق هم به 40 متر نمي رسيد. و اكنون صحبت كيلومتر است.
محدوديتِ سرعت در بزرگراه هاي آمريكا به دليل امنيت نيستند
در آمريكا در سال 1973 قوانين تثبيت شده، سرعت بزرگراه ها را به 55 مايل بر ساعت (88 كيلومتر بر ساعت) محدود كردند. احتمالا شما هم پيش خود فكر مي كنيد كه مهندسين راه، ضرايب اصطكاك و ايمني و شرايط مختص جاده ها را در نظر گرفته اند و حداكثر سرعتي كه اطمينان در آن تضمين شده است را به عنوان محدوديت سرعت برگزيده اند. اما داستان از قرارِ ديگري است. ظاهرا سرعت مجاز و مطمئنِ مهندسين، رقمي به مراتب بالا تر از 88 كيلومتر بر ساعت است. داستان خبر از ورود سازمان محيط زيست به اين ماجرا دارد. يعني محيط زيست به دليل بهينه كردن ميزان آلودگيِ خودرو ها اجازه ي سريع تر رفتن اتومبيل ها را نمي دهد.
در گذشته نزديك، با كاهش آلودگي خودرو ها، شاهد افزايش سرعت مجاز در برخي بزرگراه هاي آمريكا بوده ايم. تعداد اندكي به 65 و در تگزاس چند اتوبان به 85 مايل بر ساعت (حدود 137 كيلومتر بر ساعت) افزايش پيدا كرده اند.
هر 18 سال، يكبار تصادف را تجربه خواهيم كرد!
آمار نشان مي دهد كه بطور ميانگين هر انساني، دقت كنيد كه اين عدد مربوط به همه است، چه آنهايي كه راننده اند چه آنهايي كه هيچوقت پشت فرمان نمي نشينند، هر 18 سال يكبار سهميه ي تصادف دارند! اين عدد از صنعت بيمه آمريكا براي مردم اين كشور اعلام شده. در واقع مردم دنيا بطور متوسط، دست كم 4 بار تصادف را در طول عمر خود تجربه خواهند كرد. اين موضوع ديگر كليشه اي شده كه در كشور ما قطعا اعداد تصادف بيشتر از نُرم جهاني است.
شايد با خود فكر كنيد كه هر 18 سال يك تصادف در مجموع حرف مضخرفي به نظر ميايد، با شما موافقم. اما اي كاش همينطور بود! متاسفانه اين آمار درست اند. همانطوري كه تمام آمار مربوط به تصادف به دليل استفاده از تلفن همراه، يا ميزان چند برابريِ تصادف در شب و يا آمار بيشتر تصادفات در ساعات شلوغي و ... همگي درست بوده و هستند. در اينجا لازم است يك داده ي ديگري را نيز با هم بررسي كنيم.
نسبتِ احتمال مرگ و مير در يك تصادف، 1 به 5000 است. اكنون مي توان اين دو موضوع را جمع كرد و خاطرمان كمي آسوده تر شود. هرچند باز يادآوري مي كنيم كه اين ها آمارِ تصادفات كشور آمريكا هستند و امنيت خودرو ها و كلا شرايط موجود در كشور ما، اعداد را غم انگيزتر مي كنند.
متاسفانه هرچه جلوتر مي رويم، با وجود آنكه خودرو ها بسيار ايمن تر مي شوند، تجهيزات و امكاناتِ ايمني نيز افزايش مي يابند، اما فرهنگ رانندگي و مسائلي كه به شخص راننده بستگي دارد روز به روز بد تر مي شود. و اگر آمار تصادف به مرور زمان كمتر مي گردد به هيچ عنوان ريشه در راننده ها ندارد. اين خودرو ها هستند كه تلاش بيشتر مي كنند.
جالب است بدانيد زماني راديو در خودرو ها ممنوع بود و به نوعي عامل حادثه محسوب مي شد. در حال حاضر راديو كه راديوست، انواع و اقسام مديا و رسانه در خودرو ها يافت مي شوند اما همچنان تلفن همراه يكي از دلايل اصلي حادثه با خودرو و تصادفات است.
اولين تصادف تاريخ خودرو، در سال 1891 رخ داد
اولين تصادف دنيا با خودرو به شكل احمقانه اي اتفاق افتاد. جان ويليام لمبرت، وسيله نقليه تك سيلندر بنزيني اي را ساخت، سپس با آن شروع به حركت كرد. اين خودرو مي توانست حداكثر سرعتي معادل 8 كيلومتر بر ساعت داشته باشد. كه ظاهرا در همان هم موفق نبود. چرخ خودروي آقاي لمبرت به ريشه ي درختي برخورد كرد و خودروي زيبايش واژگون شد و بدين ترتيب اولين تصادف دنيا، 128 سال پيش، با تنها چند كيلومتر بر ساعت كه اتفاقا بسيار هم خطرناك بود، به وقوع پيوست.
- شنبه ۱۲ مرداد ۹۸ ۱۵:۵۳ ۲۴ بازديد
- ۰ نظر